หลักปฏิบัติในไตรสิกขา

หลักปฏิบัติใน “ไตรสิกขา...”

วันนี้เป็นวันเสาร์ญาติโยมประชาชนทั้งหลายได้พากันมานอนวัดปฏิบัติธรรม มาทำบุญทำกุศลสร้างความดีสร้างบารมี มาอุทิศบุญกุศลให้ญาติ ๆ บรรพบุรุษ และมาทำบุญวันเกิดเป็นต้น

พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า เราทุก ๆ คนเกิดมาเป็นมนุษย์ชื่อว่าเป็นผู้ที่ประเสริฐสุด ได้มีโอกาสได้มีเวลาพากันสร้างความดีเพื่อไปพระนิพพานกันทุก ๆ คน

ร่างกายของเรานี้นะมันเป็นของใช้ชั่วคราว มีอายุขัยจำกัด ส่วนใหญ่ก็ไม่เกินร้อยปี ทุกคนก็ต้องละทิ้งร่างกายไป บางทีก็ไม่ถึงร้อยปีหรอก

พระพุทธเจ้าท่านถึงไม่ให้เราตามกิเลส ตามอารมณ์ของตัวเองที่มันยังหลงอยู่ แล้วก็ไม่ให้ตามสิ่งแวดล้อมที่มันยังหลงอยู่ ให้กลับมาหาศีล เพราะว่าศีลนั่นน่ะคือตัวพระพุทธเจ้า ศีลนั่นน่ะคือตัวพระธรรม ศีลนั่นน่ะคือตัวพระอริยสงฆ์ ศีลนั่นน่ะคือความไม่โลภ คือความไม่โกรธ คือความไม่หลง ปราศจากตัวปราศจากตน

ศีลนี้ดีมากประเสริฐมาก... ไม่ว่าศีล ๕ ไม่ว่าศีล ๘ ศีล ๑๐ ศีล ๒๒๗ น่ะเป็นสิ่งที่ดีมาก ถ้าเรารักษาศีลอย่างนี้ก็ชื่อว่า...เราเป็นผู้เดิน ตามรอยของพระพุทธเจ้า เรารักพระพุทธเจ้า เรานับถือพระพุทธเจ้า ถ้าเราไม่รักษาศีลคือเราไม่ได้เคารพนับถือพระพุทธเจ้า เรานับถือกิเลส นับถือความโลภความโกรธความหลงเป็นหลัก เราไม่ได้เอาศีลเอาธรรมเป็นหลัก

พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่าถ้าเราไม่มีศีล ธรรมะมันก็ไม่มี... เพราะ "ศีลและธรรม" มันเป็นสิ่งที่ต่อเนื่องกัน เพราะสิ่งนี้มีสิ่งนั้นก็จึงมี ธรรมทั้งหลายทั้งปวงมีเหตุมีปัจจัย สมบัติของเราที่เกิดมาเป็นมนุษย์น่ะพระพุทธเจ้าท่านตรัสว่าคือศีลนะ... (อ่านต่อ PDF File)