หน้าแรก

วันนี้เป็นวันเสาร์ เป็นวันหยุดทำงานของข้าราชการ หลักการของมนุษย์ วันจันทร์อังคารพุธพฤหัสศุกร์เป็นวันทำงานกับการปฏิบัติธรรมไปพร้อม ๆ กันให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันระหว่างจิตใจกับวัตถุให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ไม่แยกกัน

วันเสาร์วันอาทิตย์เป็นวันหยุดทำงานไปฟังธรรม เพื่อจะได้เอาธรรมะไปประพฤติไปปฏิบัติ มารู้มาเข้าใจจะได้เอาไปประพฤติไปปฏิบัติในชีวิตประจำวัน เพื่อการทำที่สุดแห่งความดับทุกข์ไม่มีทุกข์

เวลาทำงานก็มีความสุขในการทำงานได้รับความสะดวกความสบายจากความรู้ความเข้าใจ วันเสาร์วันอาทิตย์ถึงไปวัดไปฟังธรรมไปปฏิบัติธรรม ไปฟังให้เกิดสติเกิดปัญญา เพราะทุกสิ่งทุกอย่างนั้นสำคัญอยู่ที่ความรู้ความเข้าใจ เราไปเรียนหนังสือก็เพื่อความรู้ความเข้าใจ เราไปพัฒนาวิทยาศาสตร์ที่เป็นไปทางวัตถุก็เพื่อความรู้ความเข้าใจ ฟังการบรรยายขณะนี้เวลานี้ก็เพื่อความรู้ความเข้าใจ ความเข้าใจถึงเป็นสิ่งที่สำคัญ เมื่อเราเข้าใจแล้วเราก็เอาไปปฏิบัติอยู่ทุกหนทุกแห่งด้วยความรู้คู่กับการประพฤติการปฏิบัติ

เมื่อสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช พระพุทธศาสนามีความเสียหาย เพราะมีผู้มาบรรพชาอุปสมบทมาบวชไม่ได้มุ่งมรรคผลพระนิพพาน มาบวชมาบรรพชาอุปสมบทเพื่อจะเอาพุทธศาสนาหาอยู่หาฉันหาเลี้ยงชีพ เพราะมาบรรพชาอุปสมบทได้สิทธิพิเศษ ได้ของฟรีจากงบประมาณแผ่นดิน ได้ของฟรีจากศรัทธาประชาชน จากศรัทธามหาชนที่เค้าพากันสร้างความดีสร้างบารมีพากันเสียสละ พากันเป็นผู้ให้พากันเป็นผู้เสียสละ

ปัจจุบันนี้แหละ ความเสียหายนั้นมากกว่าสมัยพระเจ้าอโศกอีกนะ ถึงกาลถึงเวลาแล้วที่เราทั้งหลายจะได้สมัครสมานสามัคคี สังคายนาเพื่อไม่เอาตัวเอาตนนำชีวิต ไม่เอาความผิดนำชีวิต จะได้เอาความสงบเอาปัญญานำชีวิต

กฎหมายบ้านเมืองเป็นสิ่งที่ขลังศักดิ์สิทธิ์ พระธรรมพระวินัยเป็นสิ่งที่ขลังศักดิ์สิทธิ์ตัวตนนั้นไม่ใช่ขลังศักดิ์สิทธิ์

เราทั้งหลายน่ะ จะเป็นพุทธบริษัท คริสต์บริษัท อิสลามบริษัท พราหมณ์ฮินดูบริษัท บริษัทต่าง ๆ ต้องพากันรู้พากันเข้าใจทุก ๆ ชาติทุก ๆ ศาสนาก็ต้องไปพร้อม ๆ กัน สิ่งที่เราได้เห็นด้วยตาได้ฟังด้วยหู ที่มันกำลังเป็นความเสียหาย เราจะถือว่าความไม่ถูกต้องนี้เป็นเรื่องธรรมดาไม่ได้ เราอย่าไปเกรงอกเกรงใจในความไม่ถูกต้อง อย่าลืมว่าความเคารพกับความสงบมันคืออันเดียวกัน เราไม่มีความเคารพมันก็ไม่สงบ ถ้าเราเอาความไม่ถูกต้องชื่อว่าเราไม่เคารพไม่สงบ ความขลังความศักดิ์ความสิทธิ์มันจะมีได้อย่างไร

เราทุกอย่างจะพากันใจอ่อนไม่ได้ เราทุกคนต้องจัดการตัวเอง สังคายนาตัวเองนะ เอาความถูกต้องเป็นกัลยาณมิตร เอากฎหมายบ้านเมือง เอาธรรมนูญรัฐธรรมนูญ เอาพระธรรมเอาพระวินัยเป็นกัลยาณมิตร เราจะเอาตัวเอาตนเป็นกัลยาณมิตรได้อย่างไร เพราะตัวตนมันไม่ถูกต้อง เพราะความไม่ถูกต้องนั้นเป็นตัวเป็นตนให้ทุกคนรู้เข้าใจ ต่างคนก็ต่างแก้ที่ตัวของเราเอง เราก็แก้ที่เราคนอื่นก็แก้ที่คนอื่น เพราะตัวตนมันไม่ขลังไม่ศักดิ์ไม่สิทธิ เราต้องรู้พระพุทธเจ้าก็แก้ที่พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ผู้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าท่านก็แก้ที่พระอรหันต์ เรารู้เข้าใจเราก็แก้ที่เรา เราจะไม่ได้ไปแก้ที่คนอื่น

เหมือนข้าราชการนักการเมืองเหมือนนักบวชที่เป็นอยู่นี้แหละ เราเอาการพังทลายของตึก สตง.เป็นสักขีพยาน ทำไมอาคารตึกใหญ่ในเมืองไทยหลาย ๆ จังหวัดทั่วประเทศตลอดปริมณฑล กรุงเทพฯและปริมณฑลมันไม่พังมันพังทลายตั้งแต่ตึกสตง. ความไม่ถูกต้องมันก็ย่อมพังทลาย

เราทั้งหลายต้องพากันมาล้างมาสะมาสางตัวเองนี้แหละ เข้าถึงความสงบเข้าถึงปัญญายกเลิกทิฏฐิมานะอัตตาตัวตนยกเลิกอีโก้ที่มีตัวตน เราไม่ต้องไปเอาความสุขจากความหลง เราไม่เอาควมสุขจากตัวตน เราไม่ไปเอาความสุขจากความปรุงแต่ง ความปรุงแต่งมันก็เป็นเพียงวิทยาศาสตร์เพื่ออำนวยความสะดวกสบายทางวัตถุ เราต้องเอาทางวิทยาศาสตร์ทั้งทางใจไปพร้อม ๆ กัน เราจะได้เข้าถึงความพอเพียงเพียงพอ

เหมือนพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช ท่านตรัสกับชาวไทยและชาวโลกว่า ต้องเข้าถึความพอเพียงเพียงพอ อยากได้มากมันก็ไม่มากมันก็เท่าเก่า อยากได้น้อยมันก็ไม่น้อย มันก็เท่าเก่า

เราทั้งหลายต้องมาสะสางตัวเองมาสังคายนาตัวเอง เราอย่าไปหาความดับทุกข์บนรากฐานของความไม่ถูกต้องมันไม่ใช่คนมีปัญญานะ มันหาเรื่องหาราวให้กับตัวเองหาเรื่องหาราวให้กับคนอื่นมันจะมีปัญญาได้อย่างไร เพราะตัวตนมันไม่มีปัญญาไม่มีศีลสมาธิปัญญามีแต่อัตตาตัวตนมีแต่อีโก้ มีความสำคัญมั่นหมายว่าธาตุขันธ์อายตนะเป็นเราเป็นคนอื่น ความรู้สึกอย่างนี้มันเป็นไปเพื่อตัวตนเป็นไปเพื่อวิทยาศาสตร์ ทางวิทยาศาสตร์มันดีแล้วถูกต้องแล้วเราต้องเอาใจไปพร้อม ๆ กัน

อย่างเช่นวันจันทร์อังคารพุธพฤหัสศุกร์นี้ก็เป็นวันทำงานกับปฏิบัติธรรมไปพร้อม ๆ กันวันเสาร์วันอาทิตย์ก็เป็นวันหยุดเพื่อพัฒนาจิตใจให้รู้เข้าใจในหลักการอุดมการณ์อุดมธรรม เราทั้งหลายต้องมาสังคายนาตัวเองนะ เราไม่ต้องไปจัดการคนอื่นหรอก

ให้เน้นมาที่ตัวเราเลย มาที่ความสงบที่ปัญญามาที่ศีลที่สมาธิที่ปัญญา เราเป็นมนุษย์เราก็ต้องมีเบรกด้วยความสงบมีเบรกด้วยปัญญา ความสงบกับปัญญาต้องไปพร้อม ๆ กันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเป็นหนึ่งเป็นเอกัคคตา เราจะปล่อยให้ความหลงมาครอบครองชีวิตของเราได้อย่างไร มันเป็นความเสียหาย เสียหายมาก ๆ เลย

เราต้องยกเลิกที่จะไปจัดการคนอื่น เราไปจัดการคนอื่นก็เหมือนพระวินัยกับธรรมกถึกนี้แหละมันจัดการไม่ได้ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านถึงให้เน้นมาที่ตัวของเราเอง เน้นบริสุทธิคุณ เน้นความสงบเน้นปัญญา อย่าเอาความฟุ้งซ่านนำชีวิต อย่าเอาความผิดนำชีวิต