เสียสละ "ละตัว ละตน"

เสียสละ "ละตัว ละตน..."

          เราทุก ๆ คนที่เกิดมาที่มีความทุกข์เพราะเรามีความยึดมั่นถือมั่นทางจิตใจว่ามีตัวว่ามีตน "ที่ไหนมีความยึดมั่นถือมั่นทางจิตใจว่ามีตัวมีตนที่นั่นแหละมีความทุกข์..."

          อย่างเรายึดมั่นถือมั่นว่าเราเป็นพระเราก็มีความทุกข์ เรายึดมั่นถือมั่นว่าเราเป็นโยมเราก็มีความทุกข์ เรายึดมั่นถือมั่นว่าเราเป็นผู้จัดการ เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ เป็นท่านนายพล เป็นคุณหมอ เป็นผู้อำนวยการ ที่ไหนเรามีตัวมีตน เรามีทุกข์ทั้งนั้น "เพราะทุกข์เกิดจากความรู้สึกที่มันมีตัวมีตน..."

ผู้ที่มีตัวมีตนนั้นย่อมถือวัตถุเป็นใหญ่

ถือลาภยศสรรเสริญ ถือความร่ำความรวย

ถือความรู้ความสามารถเป็นใหญ่

          พระพุทธเจ้าท่านให้เรามาเป็นผู้ให้ทาน เป็นผู้เสียสละทางจิตทางใจ ต้องให้เสียสละทั้งทางจิตใจ เสียสละทางคำพูด เสียสละในการกระทำ กิริยามารยาทน่ะ...

          อย่างเราทำงานเพื่องาน ทำงานเพื่อเสียสละ ทำงานเพื่อช่วยเหลือ ทำงานเพื่อละความโลภ ความโกรธ ความหลง ทำงานเพื่อไม่เอา ไม่มี ไม่เป็น ทำงานเพื่อสติ เพื่อสัมปชัญญะ ทำงานเพื่อให้ใจของเรา มีความสุขที่เราได้เสียสละ คนเราน่ะมันมีลมหายใจเข้ามันต้องมีลมหายใจออกมันถึงจะไม่มีความทุกข์  จะหายใจเข้าอย่างเดียวเราไม่หายใจออกมันก็ย่อมตาย... (อ่านต่อ...)