หน้าที่ของความเป็นพระ เป็นสมณะ เป็นผู้ประเสริฐ
เราเป็นพระ เป็นเณร เป็นตาผ้าขาว เป็นแม่ชี ที่ได้รับโอกาสจากสังคมให้บรรพชาอุปสมบท ถือศีลอุโบสถ คือเราได้รับการแต่งตั้งจากพระอุปัชฌาย์ให้เราทำหน้าที่ประพฤติปฏิบัติตัวเองด้วยการสมาทาน ถือศีล ๒๒๗ ถือศีล ๑๐ ถือศีล ๘ เราได้รับการแต่งตั้งจากสังคมโดยสมมติ ถ้าเราได้รับการแต่งตั้งแล้วเราไม่ได้ทำหน้าที่ของเราให้สมบูรณ์ ความบกพร่องมันก็เกิดขึ้นแก่เรา
พระพุทธเจ้าท่านถึงให้เราเป็นคนที่เสียสละ รับผิดชอบ จิตใจหนักแน่นในสิ่งที่เราได้รับแต่งตั้งมอบหมาย
พระพุทธศาสนา... พระพุทธเจ้าทำพื้นฐานรากฐานไว้ดี มีประชาชนนับถือ เคารพ กราบไหว้ ถวายปัจจัย ๔ อำนวยความสะดวกทุกสิ่งทุกอย่างให้แก่พระ ให้แก่เณร ให้แก่ชี ถ้าใครปฏิบัติขาดตกบกพร่อง บุคคลผู้นั้นชื่อว่าเป็นบุคคลหลอกลวง เป็นกาฝากของประเทศ เป็นกาฝากของสังคม
หน้าที่ของเราคือรักษาศีลให้บริสุทธิ์ทุกข้อ เดินจงกรมนั่งสมาธิ ทำความเพียรเพื่อทำอาสวะให้สิ้น
พระพุทธเจ้าไม่ให้เราเอาความสุขในเรื่องฉัน เรื่องพักผ่อน เอาความสุขจากการบริโภคใช้สอยปัจจัย ๔ เพราะสิ่งเหล่านี้พระพุทธเจ้า ถือว่าเป็นของรกโลก มันเป็นของต่ำทราม มันไม่เหมาะไม่ควรแก่ผู้ที่มุ่งมรรคผลพระนิพพาน (อ่านต่อ : PDF File)
